Mag de overheid fouten maken?

Vertrouwen in de overheid

Het is duidelijk dat het vertrouwen in de overheid een dieptepunt heeft bereikt. Dat willen we zo niet langer en de vraag is wat daaraan gedaan kan worden.

Om eerlijk te zijn, een snel en makkelijk antwoord daarop is er niet. Ook niet in de Goudse politiek. Ik wil in een aantal Blogs toch proberen om een begin van het antwoord te geven.

Deze eerste blog in een serie van drie gaat over de vraag of je fouten mag maken. Voor we zeggen: “natuurlijk mag dat, daar leer je van” zou ik graag een voorbeeld willen geven vanuit mijn beroep (accountant).

Een voorbeeld uit mijn werk

Kortgeleden stond er in ons vaknieuws een verslag van een rechtszaak tegen een accountant. Die had voor een bedrijf een jaarrekening opgesteld en kwam erachter dat hij in het voorafgaande jaar een fout had gemaakt. Zo te zien was de fout niet echt heel erg voor lezer van de jaarrekening.

Nadat de accountant de fout had ontdekt die hij in het voorgaande jaar had gemaakt ging hij bij de klant langs om die fout uit te leggen. Zijn boodschap was dat hij die nu echt moest herstellen. De klant was het daar niet mee eens en wilde dat de nieuwe jaarrekening op dezelfde manier zou worden gemaakt als het jaar daarvoor. De Accountant hield een rechte rug en uiteindelijk was het resultaat dat de fout toch werd hersteld.

De klant bleef boos en diende een klacht in bij de tuchtrechter. Die oordeelde uiteindelijk dat de accountant zelf had toegegeven dat hij een fout had gemaakt. En ondanks het feit dat de accountant de fout zelf had ontdekt en gecorrigeerd kreeg deze toch straf. Weliswaar een lichte en helemaal volgens de regels, maar toch een straf die voor iedereen zichtbaar is. De accountant had er ook voor kunnen kiezen om de fout te herstellen en niets tegen de klant te zeggen. Dat is ook niet goed maar ik vraag me af of de klant die correctie had gezien.

Mag je fouten maken?

Als je deze uitspraak leest is het antwoord op de vraag of je fouten mag maken opeens niet zo meer zo makkelijk. Blijkbaar betekent hier het toegeven en zelf herstellen van een fout dat je er toch voor gestraft kunt worden. Er is een gezegde dat ieder mens fouten maakt en dat je van het maken van fouten kunt leren. Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is één van de belangrijkste onderdelen van het geven van onderwijs. En dat is wat anders dan afgerekend worden op fouten.

Laten we de vergelijking maken met de overheid.

Blijkbaar vinden de politiek en de overheid het lastig om fouten te bekennen. Ik denk dat iedereen daar wel een paar voorbeelden bij kan verzinnen. Dat niet durven erkennen van fouten is niet goed voor het vertrouwen. Het geeft dan ook geen kans om ervan te leren.

Wat vind de ChristenUnie

Daarom staan er in het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie in Gouda een aantal uitgangspunten voor het herstel van het vertrouwen waar we de komende periode in de gemeenteraad aan willen werken. Ik noem er twee die passen bij dit verhaal:

De ChristenUnie wil bijdragen aan het bouwen aan vertrouwen door:

• Te erkennen dat er fouten kunnen worden gemaakt, die toe te geven en ervan te leren.
• Eerlijk te zijn over de keuzes die worden gemaakt en geen beloftes te doen die niet zijn na te komen.

Fouten maken en toegeven mag dus wat ons betreft. We willen geen afrekencultuur. Dat betekent overigens niet dat er nooit bestraft mag worden. Ook dat kan een consequentie zijn van een foute beslissing.

Gert van den Brink