Wat doe je in je dagelijkse leven, wat is je expertise?  

In 2021 gooide ik het over een andere boeg. Na jarenlang als milieuvergunningverlener bij de Omgevingsdienst Midden-Holland te hebben gewerkt – en daar veel te hebben geleerd over milieu- en ruimtelijke ordening, de Omgevingswet en bestuurlijke verhoudingen – stapte ik over naar de zorg. Ik werk als Medisch maatschappelijk werker Nefrologie en Dialyse in het Maasstad Ziekenhuis (Rotterdam-Zuid). Daar begeleid ik mensen met nierfalen, mensen die dialyseren en potentiële nierdonoren. Ik geef voorlichting over de behandelvormen, ondersteun bij praktische vraagstukken en bied psychosociale begeleiding.    

Daarnaast ben ik bestuurslid van patiëntenbelangenvereniging Schisis Nederland, met als bijzonder aandachtgebied de (zeldzame) aandoeningen Pierre Robin sequentie en het syndroom van Stickler. 

 Waar kunnen we je tegenkomen in Gouda? 

Ik begeef mij graag in het stadsleven, maar de coronapandemie heeft ervoor gezorgd dat veel op een laag pitje is komen te staan. Waarschijnlijk treft u mij het best in de Protestantse wijkgemeente Westerkerk Gouda; een plek waar ik al zo’n 18 jaar kom om samen met anderen tot rust te komen, te bezinnen en geïnspireerd te worden.  

Wat wil je bereiken voor Gouda? 

Achter iedere voordeur schuilen mooie en minder mooie verhalen en ervaringen; ik zie het in de wijk waar ik woon, Korte Akkeren, en in mijn werk. Mensen kunnen op uiteenlopende manieren overlast ondervinden die het woonplezier verminderen. Ook blijkt het steeds weer een hele kunst om met verschillende mensen en culturen respectvol samen te leven. En nog altijd zijn er veel mensen die moeite hebben om de financiële eindjes aan elkaar te knopen, die zich buitengesloten voelen of extra zorg en aandacht nodig hebben.  

In de eerste plaats wil ik uitdragen dat zorg en aandacht voor mensen en leefomgeving niet is voorbehouden aan ‘de mensen van de politiek’. Integendeel zelfs; ik geloof dat wij allemaal zijn geroepen om goed en zorgzaam voor elkaar en onze leefomgeving te zijn. Tegelijk vind ik het belangrijk dat de verhalen en zorgen van ‘achter de voordeur’ klinken en worden omarmt op de plaatsen waar de koers en het beleid voor de stad worden bepaald. Waar dat kan, wil ik daar aan bijdragen.