In dit tweede deel van de serie over de betrouwbare overheid de vraag of regels nu helpen of juist tegenwerken om betrouwbaar over te komen.
Ik vraag me al even af of alles is op te lossen is met het vastleggen in regels. Er wordt een probleem gesignaleerd en als oplossing worden de regels aangepast. Probleem opgelost. Totdat duidelijk wordt dat de nieuwe regels weer nieuwe problemen veroorzaken. En het is niet alleen de politiek die daar zo over denkt. Ik kom het ook tegen in mijn eigen vakgebied. Accountants moeten zich aan regels houden en hoe meer hoe beter.
Maar dit keer geen voorbeeld uit mijn werkervaring maar iets wat ik kortgeleden privé tegenkwam.
We wilden met onze kinderen en kleinkinderen een verjaardag vieren met een lunch op een plek die ook geschikt is voor kleine kinderen. Het kon weer. Reserveren moest via een website. Volgens die website was er nog voldoende ruimte. Alleen bij het reserveren stond een toelichting dat ik bij een reservering van meer dan 8 personen een mailtje moest sturen. Dan kon reserveren niet via de website. Ik heb dus een mailtje gestuurd. (er stond ook geen telefoonnummer bij om even te bellen).
Wij gingen de volgende dag welgemoed naar de betreffende gelegenheid. Daar bleek mijn reservering niet te zijn doorgekomen. “Ja meneer van den Brink, die reserveringen per mail komen ergens anders binnen. Die zien wij niet rechtstreeks. Waarom heeft u geen reservering via de website gemaakt?” was de reactie. En ik had inderdaad ook geen reactie op mijn mail teruggekregen. Nu had het bedienend personeel kunnen zeggen, “Ja sorry, het kan niet door gaan, we hebben het druk en zitten eigenlijk ook vol. U heeft blijkbaar niet op tijd gereserveerd”. Gelukkig deden ze dat niet. Ze zijn gaan improviseren en we konden uiteindelijk toch de verjaardag vieren met een eigen tafel en zonder ons te moeten haasten. Terwijl het echt bijna helemaal vol zat.
Wat zegt dit voorbeeld nu over de regels van de betreffende gelegenheid: Waren ze niet duidelijk genoeg? Er stond bijvoorbeeld niet bij dat er tenminste 1 dag van te voren moesten worden gereserveerd. Kende de medewerkers de eigen regels eigenlijk wel? Pasten de regels wel bij de bedoeling? Ik kan me voorstellen dat je ze maakt voor grote gezelschappen maar vallen kinderen onder 2 jaar ook onder de maximaal 8 personen?
En nu de vertaling naar de politiek
Wij willen als ChristenUnie de menselijk maat weer terug bij de overheid. We erkennen dat dat best lastig kan zijn. Want dat is toegeven dat niet alles is te regelen. En het betekent dat op sommige momenten iemand een beslissing mag nemen die afwijkt. Omdat ook de situatie anders is. (Wij waren blij dat dit restaurant zo flexibel was). Het was overigens “Keck” hier in Gouda. Die vermelding verdienen ze wel.
Is het mogelijk, de menselijke maat terugbrengen in de regelgeving? Wij denken van wel.
Daarom gaat de ChristenUnie zich in het verkiezingsprogramma onder andere voor het volgende inzetten:
- De mogelijkheid bieden om in bijzondere gevallen af te wijken van de vastgestelde regels als die onbedoelde effecten hebben. Dat kan door zogenaamde hardheidsclausules op te nemen in verordeningen waar dat nog niet is gebeurd.
- Vragen aan het college om met voorstellen te komen voor regels die geschrapt, vereenvoudigd of samengevoegd kunnen worden.
- Het vinden en begrijpen van regelgeving eenvoudiger maken.
Positivist Gert van den Brink denkt dat er voor alle grote problemen een oplossing is. Maar vindt ook dat de politiek fouten mag maken. MOET zelfs fouten maken…
oogvoorgouda.nl cugouda.nl
Vertrouwen in de overheid
Het is duidelijk dat het vertrouwen in de overheid een dieptepunt heeft bereikt. Dat willen we zo niet langer en de vraag is wat daaraan gedaan kan worden.
Om eerlijk te zijn, een snel en makkelijk antwoord daarop is er niet. Ook niet in de Goudse politiek. Ik wil in een aantal Blogs toch proberen om een begin van het antwoord te geven.
Deze eerste blog in een serie van drie gaat over de vraag of je fouten mag maken. Voor we zeggen: “natuurlijk mag dat, daar leer je van” zou ik graag een voorbeeld willen geven vanuit mijn beroep (accountant).
Een voorbeeld uit mijn werk
Kortgeleden stond er in ons vaknieuws een verslag van een rechtszaak tegen een accountant. Die had voor een bedrijf een jaarrekening opgesteld en kwam erachter dat hij in het voorafgaande jaar een fout had gemaakt. Zo te zien was de fout niet echt heel erg voor lezer van de jaarrekening.
Nadat de accountant de fout had ontdekt die hij in het voorgaande jaar had gemaakt ging hij bij de klant langs om die fout uit te leggen. Zijn boodschap was dat hij die nu echt moest herstellen. De klant was het daar niet mee eens en wilde dat de nieuwe jaarrekening op dezelfde manier zou worden gemaakt als het jaar daarvoor. De Accountant hield een rechte rug en uiteindelijk was het resultaat dat de fout toch werd hersteld.
De klant bleef boos en diende een klacht in bij de tuchtrechter. Die oordeelde uiteindelijk dat de accountant zelf had toegegeven dat hij een fout had gemaakt. En ondanks het feit dat de accountant de fout zelf had ontdekt en gecorrigeerd kreeg deze toch straf. Weliswaar een lichte en helemaal volgens de regels, maar toch een straf die voor iedereen zichtbaar is. De accountant had er ook voor kunnen kiezen om de fout te herstellen en niets tegen de klant te zeggen. Dat is ook niet goed maar ik vraag me af of de klant die correctie had gezien.
Mag je fouten maken?
Als je deze uitspraak leest is het antwoord op de vraag of je fouten mag maken opeens niet zo meer zo makkelijk. Blijkbaar betekent hier het toegeven en zelf herstellen van een fout dat je er toch voor gestraft kunt worden. Er is een gezegde dat ieder mens fouten maakt en dat je van het maken van fouten kunt leren. Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is één van de belangrijkste onderdelen van het geven van onderwijs. En dat is wat anders dan afgerekend worden op fouten.
Laten we de vergelijking maken met de overheid.
Blijkbaar vinden de politiek en de overheid het lastig om fouten te bekennen. Ik denk dat iedereen daar wel een paar voorbeelden bij kan verzinnen. Dat niet durven erkennen van fouten is niet goed voor het vertrouwen. Het geeft dan ook geen kans om ervan te leren.
Wat vind de ChristenUnie
Daarom staan er in het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie in Gouda een aantal uitgangspunten voor het herstel van het vertrouwen waar we de komende periode in de gemeenteraad aan willen werken. Ik noem er twee die passen bij dit verhaal:
De ChristenUnie wil bijdragen aan het bouwen aan vertrouwen door:
- Te erkennen dat er fouten kunnen worden gemaakt, die toe te geven en ervan te leren.
- Eerlijk te zijn over de keuzes die worden gemaakt en geen beloftes te doen die niet zijn na te komen.
Fouten maken en toegeven mag dus wat ons betreft. We willen geen afrekencultuur. Dat betekent overigens niet dat er nooit bestraft mag worden. Ook dat kan een consequentie zijn van een foute beslissing.
Gert van den Brink
