Deze confronterende titel is niet compleet. In het AD-Gouda van 29 september 2018 stond ‘Aantal statushouders met uitkering moet dalen’. Maar als je deze kop combineert met termen als ‘Gouda heeft een groot probleem’ en ‘oorzaak is …. aantal statushouders’ kan de conclusie zomaar worden: ‘aantal statushouders moet dalen’.

Maar wie geeft deze mensen een stem? Wie durft in het gure Nederlandse klimaat een ander geluid te laten klinken? Wie heeft het lef om nuance aan te brengen en weg te blijven van populistische uitspraken? Zou het niet beter zijn als de politiek een eerlijk verhaal gaat vertellen en dat de media niet alleen laat klinken wat mensen willen horen?

Daarom een poging om een meer compleet verhaal te vertellen en ook een stem te geven aan statushouders die nu als zondebok worden neergezet.

Inderdaad heeft gemeente Gouda een probleem, meer dan 1800 uitkeringsgerechtigden en een tekort in 2017 van 2,8 miljoen. Maar de vraag is of dit wordt veroorzaakt door de toename van het aantal statushouders?

De afgelopen jaren is het aantal uitkeringsgerechtigden in Gouda altijd hoger geweest dan gemiddeld in Nederland. De toename van mensen in de bijstand is ook een landelijke trend, daarin is Gouda niet uniek. Dit was trouwens al veel langer bekend en ook voorzien. De vraag is echter wat hier aan gedaan is? Terugkijkend op de afgelopen vier jaar is de conclusie dat het beleid hier onvoldoende effect heeft gehad. Ook al zijn er in april 2017 art38 vragen gesteld met een toezegging als gevolg. De toezegging was om te werken met Profielen waardoor er een betere match tussen statushouders komt. Dit is vervolgens uitgebreid naar alle bijstandsgerechtigden maar is, zover wij weten, nog steeds niet gerealiseerd.

En waarom lukt het eigenlijk niet om statushouders aan het werk te krijgen? Een aantal moedige ondernemers daar gelaten is de teneur toch dat mensen met een niet-westerse achtergrond nauwelijks uitgenodigd worden, zelfs niet voor stageplekken. Inderdaad speelt cultuur een rol en is het individualistische prestatie denken van Nederland (gelukkig) niet de arbeidsethos van nieuwkomers. Maar mensen aan de kant laten staan, omdat winstcijfers belangrijker zijn dan participatie, en vervolgens klagen over de kosten voor onze samenleving is hypocriet.

Misschien moeten we afspreken dat we niet meer over elkaar, maar met elkaar praten. Waarom staat in het AD geen artikel over de statushouder die keer op keer teleurgesteld wordt, gekort wordt op de uitkering omdat hij de brieven van de gemeente niet begrijpt en zich steeds meer een paria voelt in onze samenleving?
Waarom gaat u niet in gesprek met die mede-burger die een ander kleurtje heeft en graag een dagbesteding wil hebben?

Ik wens ons verrassende ontmoetingen!